Vraagstuk:

Hoe kan Ymere in de Transvaalbuurt in Amsterdam-Oost in contact met hangjongeren komen?

Project samenvatting:

HET BOEK VAN ONGESCHREVEN REGELS

Hangjongeren maken hun privédomein in de openbare ruimte. Dat wordt meestal als een probleem gezien. Kennelijk is het niet toegestaan om een privéruimte in het openbaar te hebben. Maar zijn er dan grenzen te definiëren tussen eigen en publieke ruimte? Wanneer is het wel toegestaan om een privédomein in de openbare ruimte te hebben? Is er een link tussen de mensen die over hangjongeren klagen en de hangjongeren zelf?

Deze vragen gaan slechts zijdelings over ruimte of onveiligheid. Ze gaan in de eerste plaats over geschreven en ongeschreven regels. Regels die niet alleen gelden voor hangjongeren, maar ook voor anderen die hun plek in de openbare ruimte claimen, bijvoorbeeld door eigen tuinen of terrassen op straat aan te leggen.

Ongeschreven regels blijken vaak belangrijker dan geschreven regels; ze vormen de basis bij het claimen van openbare ruimte. Het interessante van deze ongeschreven regels is de manier waarop ze worden gehanteerd.

Het boek van ongeschreven regels is een zoektocht naar nieuwe, ongeschreven regels. Tijdens de zoektocht worden niet alleen methodes ontwikkeld om deze ongeschreven regels te vinden, maar ook om ze bespreekbaar te maken. Zo’n discussie over ongeschreven regels is moeilijker dan één over geschreven regels, maar levert belangrijke inzichten over de utopische gedachten van bevolkingsgroepen, over de manier waarop ze elkaar raken en ze met elkaar in conflict komen. Het beschrijven van iets dat ongeschreven is, is dan ook geen paradox, maar een instrument om tot nieuwe visies te komen op het samenleven en op de ogenschijnlijke tegenstrijdigheid van privéruimte in het openbare domein.